Πάνε μήνες που έχω να έρθω. Λίγο η δουλειά λίγο η αναβλητικότητα που με χαρακτηρίζει και ότι ερχόσουν εσύ συχνά... Άσε που έχεις τόσα να κάνεις , ένα μικρό αεικίνητο μυρμήγκι. Δε κάθεσαι, πάντα τρέχεις, ταξίδια , βόλτες δουλειά και φίλοι! Τόσους φροντίζεις τόσα χρόνια, μια καρδιά χιλιάδες κομμάτια!
Τώρα όμως δε μπορώ να το αναβάλλω , υπακούω στη σιωπηλή σου διαταγή και να μαι στο ΚΤΕΛ, έρχομαι κι εγώ όπως και άλλοι πολλοί που σε αγαπάμε. Πήρα μαζί, στις αποσκευές μου όση αγάπη , λατρεία και ενέργεια θετική έχω και στη φέρνω.
Ξέρω πως ίσως δε σου αρκούν, Συγγνώμη..ξέρω πως αξίζεις όσο λίγοι και έχω μόνα ότι υπάρχει μέσα μου να σου δώσω! Μετρώ τα χιλιόμετρα μέσα στο λεωφορείο και θυμάμαι τα χαμένα χρόνια μας. Χαμένα χρόνια και λυπάμαι γιατί αν ήσουν πλάι μου, κολητή κι αδερφούλα όλα αυτά , θα ήμουν ένας καλύτερος άνθρωπος. Το ξέρεις μα στο ξαναλέω λατρεμένη.
Όσα μου μαθαίνεις εδώ και δέκα χρόνια που με τιμάς με τη φιλία σου δε θα μπορούσα να διδαχθώ ούτε σε δυο ζωές. Μη γκρινιάζεις, δακρύζω από χαρά κι ευγνωμοσύνη για όσα έγινα μαζί σου , για όλες τις όμορφες στιγμές μας. Ώχου λες και δε με ξέρεις και να θες δε σταματούν τα δάκρυα. Εξάλλου πόσες φορές με συμβουλεύεις , με οδηγείς φανερά ή κρυφά κι εγώ κάνω το δικό μου??
Ναι οκ, στο τέλος παραδέχομαι πως πάντα δικαιώνεσαι....
Χτυπά το τηλέφωνο, ακόμα ένας φίλος σου, ένα από τα ''παιδιά '' σου που παράδωσες στην κοινωνία , έτοιμα για μια νέα ζωή. '' Θα ναι δύσκολα Γιάννη δε θα σε γνωρίσει ''
Και? Ας μην πει το όνομά μου κι ας πονέσω, δε με νοιάζει. Ντρέπομαι γιατί ο δικός της πόνος δε μετριέται με καμιά λογική.
-- Έρχομαι όχι για να ακούσω από τα χείλη σου το όνομά μου. Έρχομαι για να πάρω μαθήματα από τον αγώνα που δίνεις και να σταθώ στο πλευρό σου. Άνιση μάχη μα θα παλέψουμε γλυκιά μου! Είσαι θηρίο ανήμερο.
-- Έρχομαι για να δω τα μεγάλα σου μάτια να αστράφτουν και το χαμόγελό σου να κοσμεί τον κόσμο τούτο. Αν είμαι τυχερός αν τα καταφέρω θέλω να ακούσω το γέλιο σου. Θα είναι μια μικρή νίκη μας να ηχήσει δυνατό δίχως αναστολές. Έντονο κι αληθινό , να πηγάζει από τη διαμαντένια ψυχή σου.
Θέλω να μου γελάσεις αδερφούλα κι όλα θα παν καλά!!
*** Γυρνώ , είδες τήρησα την υπόσχεσή μου καλή μου και έκανα αυτό που ήθελες....ακόμα κι εκείνη τη μοναδική στιγμή που παραλίγο να σπάσω μπροστά σου....με κοίταξες και σε ένιωσα...είμαι εδώ για να δώσουμε τον αγώνα....
Δε με πείραξε που δε θυμάσαι το όνομά μου...μου αρκεί που μου έβγαλες τη γλώσσα , που ήθελες να ισιώσω τη τσάντα πλάτης, που δε σου άρεσε το χρώμα στο πουκάμισο....μα πιο πολύ όταν χάιδεψα τα μαλλιά σου , το ΧΑΜΟΓΕΛΟ που μου χάρισες...Αυτό το χαμόγελο και την σπιρτάδα στο βλέμμα δε θα το χάσουμε εύκολα...Κάθε μέρα που περνά είναι μια κερδισμένη μέρα ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου