Μεθυσμένα χείλη, διψασμένα μάτια

Ο στίχος λέει πως '' της Κυριακής τα όνειρα ζουν ως το μεσημέρι ''.......


Είχε φτάσει το φεγγάρι αρκετά ψηλά στον Αττικό ουρανό, αρνούμενο να φοβηθεί από το κρύο του Δεκέμβρη. Φώτιζε τούτη τη μαγική νύχτα Κυριακής και ζέστανε με το δικό του ρομαντικό τρόπο άπειρες ερωτευμένες ψυχές σε κάθε γωνιά τούτης της πόλης.

Σε ένα μικρό καφέ πέρα από το ποτάμι , καθισμένοι στο πιο κοντινό τραπέζι στο τζάκι που έκαιγε σταθερά εδώ και ώρα, ήταν εκείνοι....

Οι φλόγες δημιουργούσαν παράξενες αποχρώσεις στους τοίχους , σα μικρά βεγγαλικά που έσκαγαν κάθε στιγμή. Όμως αν μπορούσες να δεις καθαρά , αυτές ωχριούσαν μπροστά στις φλόγες των βλεμμάτων τους. Θαρρείς και μια αόρατη ευθεία γραμμή ένωνε ασταμάτητα τις ματιές τους. Μια γραμμή ετερόφωτη από τη λάμψη τους.

Εκείνος ύψωσε το ποτήρι με το κρασί του και ευχήθηκε '' σε όσα έρχονται ''. Αυτή του χαμογέλασε , και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους.

'' Το κρασί πάει με τη μπλούζα σου'' είπε αυτός και γέλασε.....Εκείνη για μια στιγμή σάστισε, κι ένα ύφος απορίας σχηματίστηκε στο πανέμορφο πρόσωπό της. Με το χέρι του της έδειξε το μπορντό πουλόβερ της και συνέχισε να της γελάει
'' μα είναι ίδιο χρώμα, λες και ήξερες τι κρασί θα πάρουμε και διάλεξες επίτηδες το πουλόβερ''

Αυτή άφησε το ποτήρι και τοποθέτησε το δεξί χέρι της πίσω από το λαιμό της με αργές κινήσεις. Στήριξε απαλά το κεφάλι της κι έγειρε ελαφρά προς το μέρος του. Με την υγρή και τόσο αισθησιακή φωνή της του ψιθύρισε με νάζι
'' Νομίζω πως με έχεις μαγέψει, κάθε σου λέξη με κάνει να σε θέλω πιο πολύ ....σε θέλω ''

Το σκωπτικό μα παράλληλα και παιχνιδιάρικο γέλιο , τού κόπηκε αμέσως. Δεν ήταν σίγουρος αν άκουσε καλά. Εδώ που τα λέμε εδώ και λίγες ώρες προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν όσα βίωνε ήταν αληθινά ή αν τα ονειρευόταν.

Έκλεισε για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια του θέλοντας να σιγουρέψει πως η πανέμορφη μελαχρινή κοπέλα που καθόταν απέναντί του ήταν πραγματική κι όχι αποκύημα της φαντασίας του.

Τα άνοιξε άξαφνα και με ένταση! ήταν εκεί ακόμα....''Πόσο όμορφη '' σκέφτηκε...

* Πόσο της πήγαινε εκείνο το μπορντό πουλόβερ...ταίριαζε τόσο με τη ζεστή της αύρα!
   Εξέπεμπε κάτι που δε μπορούσε να το περιγράψει, μια αλλόκοτη γυναικεία φιγούρα, μια     συνύπαρξη σταθερότητας και έντασης μέσα στο ίδιο σώμα. Τα μαλλιά της επιμελώς ατημέλητα βοηθούσαν σε αυτό το διπολικό ρόλο της. Δεν ήξερες πότε λειτουργούσε σαν ένα αθώο κορίτσι και πότε σαν μια ώριμη γυναίκα....Υπήρχαν στιγμές που το βλέμμα της σε ταξίδευε μέρη που η χαρά κι η ευτυχία εξουσίαζαν κι άλλοτε σε απάτητες κορυφές πόθου και λαγνείας.

Είχε ένα μέτωπο μεγάλο και καθαρό, κανένα στίγμα πάνω του, προσδίδοντας τη μια αρχοντιά κι ένα πλεονέκτημα στην απεικόνιση του τόσο τέλεια δομημένου προσώπου της. Τα φρύδια της έμοιαζαν σαν αψεγάδιαστα μελαχρινά κοσμήματα πάνω στη λευκή επιδερμίδα της. Κοίταξε στη συνέχεια τα μάτια της.....Θα μπορούσε να πνιγεί μέσα στις πράσινες αποχρώσεις του. Ήταν το πρώτο που είχε προσέξει πάνω της όταν μπήκε φουριόζα στο γραφείο του. Αρχικά νόμιζες πως ήταν γκρι μα αν το βλέμμα σου έμενε λίγο παραπάνω εκεί τότε ξεκινούσε το πράσινο να εμφανίζεται με μικρές σπίθες μέσα στο γκρίζο......

Τα μεγάλα σε σχήμα αμυγδάλου μάτια της ενίσχυαν αυτή την εναλλαγή των δυο χρωμάτων. Αυτός απλά είχε χαθεί μέσα τους, μαγεμένος και μόνος κόντρα στην αφοπλιστική τους γοητεία. Θα μπορούσε να χαζεύει τα μάτια της ώρες ολόκληρες.....

Πόσο όμορφη είσαι....

Εκείνη συνέχισε να τον κοιτά βαθιά μέσα στη ψυχή του...χωρίς να κλείνει τα βλέφαρά της...θαρρείς κι είχε ξανά αρχίσει τη διαδικασία αποπλάνησης του...

Άνοιξε ελαφριά τα χείλη της καταστρέφοντας για μια στιγμή μόνο το χαμόγελο της που μόνο με εκείνο της ΤΖΟΚΟΝΤΑ μπορούσε να συγκριθεί..... '' σε θέλω ''

Κόλλησε να κοιτά τα σαρκώδη χείλη της, αν ζούσε ο ΝΤΑΒΙΝΤΣΙ θα είχε σοκαριστεί με τη τέλεια αναλογία του στόματος της σε σχέση με το πρόσωπό της.
Πληθωρικά μα και διψασμένα παράλληλα....Θυμήθηκε τη στιγμή που πρώτη φορά τα άγγιξε με τα δάχτυλά του...

'' Φίλα με '' τον διέταξε και έσκυψε πιο κοντά του χωρίς να πάψει δευτερόλεπτο να τον μαχαιρώνει βαθιά με το διαυγές βλέμμα της.

Έπαψε η καρδιά του να χτυπά, ένιωσε το κενό μέσα του...Εκείνο το κενό που προυπάρχει για λίγο πριν ο πόθος ξεχυθεί σαν λάβα μέσα από την ανάσα . Σμίξανε,  και εκτός από τη γεύση του οίνου που είχε χρωματίσει  τους ουρανίσκους τους , με το φιλί της τον δηλητηρίασε.
Τον δηλητηρίασε  με εκείνο το ναρκωτικό που όμοιό του δεν υπάρχει! Τον μέθυσε με τον έρωτα που γιατρικό δεν παίρνει..... 

Παγκόσμια ημέρα άνδρα 19/11

Ναι τελικά υπάρχει και τέτοια μέρα, ομολογώ δε το ήξερα.....Αλλά είναι μια αφορμή να πω δυο λόγια

Αν βέβαια είναι απλά ένα αντίβαρο στην αντίστοιχη μέρα της γυναίκας δε το γνωρίζω  ούτε και με απασχολεί.

Αν είναι απλά μια ακόμα μέρα που καθιερώθηκε από το διεθνές ''status '' για να γράφονται άρθρα στα διάφορα περιοδικά και ιστοσελίδες  και να υπάρχουν προτάσεις για δώρα κτλ..τότε παρακαλώ δε θέλω να συμμετέχω

Αν έστω και κάποιοι ή κυρίως κάποιες σκέφτονται όντως σοβαρά τούτη τη μέρα τότε...ας συνεχίσουν να διαβάζουν.

Γιορτάζει ο άνδρας σήμερα....μάλιστα...ποιος άνδρας όμως?
 Για ποιον άνδρα θα στέλνατε ένα μήνυμα με ευχές ειλικρινείς κι αληθινές!

Στον ΑΝΤΡΑ που εργάζεται με πάθος και γουστάρει τη δουλειά του περισσότερο από οτιδήποτε άλλο

Στον ΑΝΤΡΑ που διψά για χρήμα....για να έχει να σπαταλάει και να χορηγεί όπου θέλει ...

Στον ΑΝΤΡΑ που είναι δυνατός σωματικά κι αν χρειαστεί θα το δείξει στο παιδί του...στη γυναίκα του..στο δρόμο στο γήπεδο

Στον ΑΝΤΡΑ που τον νοιάζει η εικόνα του , η εμφάνιση του την ίδια ώρα που ζυγίζει τις γυναίκες με βάση τις αναλογίες τους.

Στον ΑΝΤΡΑ που πιστεύει στην οικογένεια, λατρεύει τη μάνα του μα ξεχνά τα γενέθλια της..

Στον ΑΝΤΡΑ που πιστεύει πως  η ευτυχία στην οικογένεια προστατεύεται προσφέροντας όλα τα υλικά αγαθά που μπορεί, που δίνει απλόχερα το κινητό του στο παιδί του για να μην τον ζαλίζει, που εξαγοράζει τον έρωτα με χρήμα , τη φιλία με λίγο χρόνο και τις τυπικές κουβέντες.

Στον ΑΝΤΡΑ που βλέπει μπάλα και ξεσπά δίχως να το χαίρεται, που τα ενδιαφέροντά του φτάνουν μέχρι μια περιπέτεια στον κινηματογράφο, που περηφανεύεται για τις 2-4 ρόδες του μα έχει προ πολλού χάσει το δρόμο.

Στον ΑΝΤΡΑ που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και ξεχωριστό ξεχνώντας πως από μια γυναίκα ''βγήκε'' και πως θα καταλήξει εκεί που πάμε όλοι μαύροι λευκοί, ψηλοί , κοντοί κτλ....

Ή

Στον ΑΝΔΡΑ που δεν σκλαβώνεται στη ''δουλεία '' του αλλά κοιτά να χαρεί την όποια εργασία του και δε μετρά τον ανδρισμό του ούτε με το χρήμα ούτε με την περιουσία του

Στον ΑΝΔΡΑ που σέβεται κάθε έναν τριγύρω του, κάθε γυναίκα κάθε φίλο κάθε συνάνθρωπο και κυρίως  σταθμίζει τον κόσμο με αρχές και όχι ευρώ.....

Στον ΑΝΔΡΑ που ισοσκελίζει όσο μπορεί τη το κορμί με το μυαλό , μα πάνω από όλα τοποθετεί την καρδιά και τη ψυχή του στο μπροστινό ράφι της βιτρίνας του.

Στον ΑΝΔΡΑ που ερωτεύεται που αγαπάει την όποια γυναίκα τον συγκινεί και που όταν ενώνονται είναι εκεί και το γουστάρει! Που ακόμα κι αν ποθεί μια γυναίκα για σεξ , θα φροντίσει να εκτιμήσει κάθε χιλιοστό της, όλες τις ιδιαιτερότητές της μα πρωτίστως το ''όλον '' που αυτή εκφράζει, μέσα κι έξω.....

Στον ΑΝΔΡΑ που δακρύζει κάθε φορά που πληγώνει άδικα τη μάνα του.

Στον ΑΝΔΡΑ που ακόμα κι αν έχει μόνο ένα τίποτα και μια αγκαλιά για την οικογένειά του, θα τα χαρίσει με χαμόγελο, δίχως να ντρέπεται και θα προσπαθήσει περισσότερο  γνωρίζοντας πως κάποιος άλλος μπορεί να προσφέρει τα πάντα μα όχι την αγάπη και την αληθινή αγκαλιά

Στον ΑΝΔΡΑ που τη φιλία δε τη διατυμπανίζει μα την αποδεικνύει καθημερινά, που απλά θα στεναχωρηθεί για όσους φίλους αποδειχθούν ''φούσκες'' ...και θα κάνει ότι μπορεί για εκείνους που τους πονάει.

Στον ΑΝΔΡΑ που ανοίγει τους ορίζοντές του στις τέχνες, στη μουσική , σε πολλά θέλω του, φροντίζοντας να μην αδικεί κανένα και τίποτα...

Στον ΑΝΔΡΑ που δε ντρέπεται να κλάψει μπροστά σε μια γυναίκα, που ερωτεύεται, που πονάει , που μετανιώνει που κατανοεί τα λάθη του, που σέβεται , που ακούει και θέλει να μάθει που δε ξεχνά ποιος είναι , που ονειρεύεται , που κυνηγάει τους στόχους του, που δε φοβάται να αναθεωρήσει απόψεις και ρόλους και κυρίως που νιώθει απλά ένας απλός ΑΝΔΡΑΣ....

Αποφασίστε τι γιορτή είναι σήμερα και σε ποιους αξίζει να ευχηθείτε!

ΥΓ. Επιτρέψτε μου να θεωρώ πως ανήκω στους ΑΝΔΡΕΣ κι όχι στους ΑΝΤΡΕΣ....

Για την αγωνίστρια ''αδερφή'' μου......

Πάνε μήνες που έχω να έρθω. Λίγο η δουλειά λίγο η αναβλητικότητα που με χαρακτηρίζει και ότι ερχόσουν εσύ συχνά... Άσε που έχεις τόσα να κάνεις , ένα μικρό αεικίνητο μυρμήγκι. Δε κάθεσαι, πάντα τρέχεις, ταξίδια , βόλτες δουλειά και φίλοι! Τόσους φροντίζεις τόσα χρόνια, μια καρδιά χιλιάδες κομμάτια!

Τώρα όμως δε μπορώ να το αναβάλλω , υπακούω στη σιωπηλή σου διαταγή και να μαι στο ΚΤΕΛ, έρχομαι κι εγώ όπως και άλλοι πολλοί που σε αγαπάμε. Πήρα μαζί, στις αποσκευές μου όση αγάπη , λατρεία και ενέργεια θετική έχω και στη φέρνω.

Ξέρω πως ίσως δε σου αρκούν, Συγγνώμη..ξέρω πως αξίζεις όσο λίγοι και έχω μόνα ότι υπάρχει μέσα μου να σου δώσω! Μετρώ τα χιλιόμετρα μέσα στο λεωφορείο και θυμάμαι τα χαμένα χρόνια μας. Χαμένα χρόνια και λυπάμαι  γιατί αν ήσουν πλάι μου, κολητή κι αδερφούλα όλα αυτά , θα ήμουν ένας καλύτερος άνθρωπος. Το ξέρεις μα στο ξαναλέω λατρεμένη.

Όσα μου μαθαίνεις εδώ και δέκα χρόνια που με τιμάς με τη φιλία σου δε θα μπορούσα να διδαχθώ ούτε σε δυο ζωές. Μη γκρινιάζεις, δακρύζω  από χαρά κι ευγνωμοσύνη για όσα έγινα μαζί σου , για όλες τις όμορφες στιγμές μας. Ώχου λες και δε με ξέρεις και να θες δε σταματούν τα δάκρυα. Εξάλλου πόσες φορές με συμβουλεύεις , με οδηγείς φανερά ή κρυφά κι εγώ κάνω το δικό μου??
Ναι οκ, στο τέλος παραδέχομαι πως πάντα δικαιώνεσαι....

Χτυπά το τηλέφωνο, ακόμα ένας φίλος σου, ένα από τα ''παιδιά '' σου που παράδωσες  στην κοινωνία , έτοιμα για μια νέα ζωή. '' Θα ναι δύσκολα Γιάννη δε θα σε γνωρίσει ''

Και? Ας μην πει το όνομά μου κι ας πονέσω, δε με νοιάζει. Ντρέπομαι γιατί ο δικός της πόνος δε μετριέται με καμιά λογική.

-- Έρχομαι όχι για να ακούσω από τα χείλη σου το όνομά μου. Έρχομαι για να πάρω μαθήματα από τον αγώνα που δίνεις και να σταθώ στο πλευρό σου. Άνιση μάχη μα θα παλέψουμε γλυκιά μου! Είσαι θηρίο ανήμερο.
-- Έρχομαι για να δω τα μεγάλα σου μάτια να αστράφτουν και το χαμόγελό σου να κοσμεί τον κόσμο τούτο. Αν είμαι τυχερός αν τα καταφέρω θέλω να ακούσω το γέλιο σου. Θα είναι μια μικρή νίκη μας να ηχήσει δυνατό δίχως αναστολές. Έντονο κι αληθινό , να πηγάζει από τη διαμαντένια ψυχή σου.
Θέλω να μου γελάσεις αδερφούλα κι όλα θα παν καλά!!


*** Γυρνώ , είδες τήρησα την υπόσχεσή μου καλή μου και έκανα αυτό που ήθελες....ακόμα κι εκείνη τη μοναδική στιγμή που παραλίγο να σπάσω μπροστά σου....με κοίταξες και σε ένιωσα...είμαι εδώ για να δώσουμε τον αγώνα....

Δε με πείραξε που δε θυμάσαι το όνομά μου...μου αρκεί που μου έβγαλες τη γλώσσα , που ήθελες να ισιώσω τη τσάντα πλάτης, που δε σου άρεσε το χρώμα στο πουκάμισο....μα πιο πολύ όταν χάιδεψα τα μαλλιά σου , το ΧΑΜΟΓΕΛΟ που μου χάρισες...Αυτό το χαμόγελο και την σπιρτάδα στο βλέμμα δε θα το χάσουμε εύκολα...Κάθε μέρα που περνά είναι μια κερδισμένη μέρα ....

ΒΓΑΛΕ ΓΛΩΣΣΑ

 Όταν φτάνεις στα όρια σου , θυμήσου το παιδί που κρύβεις επιμελώς!
εκεί που αγγίζεις το σύνορο της τρέλας, της  απαστράπτουσας κατάθλιψης
και όλα μέσα σου ηχούν , σειρήνες ακούγονται μη κλείνεις τα αυτιά της ψυχής
δώσε στον εαυτό σου ότι αξίζει και κέρασε τον νερό δροσερό!

Βγάλε γλώσσα

δίχως ντροπή, δίχως τύψεις και με όλη σου τη παιδική αφέλεια
γιατί αυτή η αφέλεια είναι τόσο ειλικρινής και πηγαία


Βγάλε γλώσσα

σε όσους σου τρώνε τα σωθικά  και σου ρουφούν την ενέργεια σου
δίχως να φροντίζουν να ποτίζουν το χωράφι του μυαλού σου
σε εκείνους που ξεχνάνε ή που δε βλέπουν το αληθινό σου είναι
και απλά σου προσδίδουν ρόλους, σου φοράνε αριθμούς κι υποχρεώσεις

Βγάλε γλώσσα

σε όσα σου χαλάνε το μυαλό και σε κλείνουν  σε σκοτεινή υγρή φυλακή
κι εσένα και τις ιδέες σου μα πιο πολύ τα όνειρα που άφησες ατάιστα καιρό
σε εκείνα που ντρέπεσαι, σε όσα λάθη έκανες και στις παραλείψεις σου
μα μη φοβηθείς κάντο με κρότο και στυλ, με χάρη και θυμό

Βγάλε γλώσσα

σαν το παιδί που κάποτε ήσουν μα κυρίως σαν το παιδί που πάντα θα είσαι
σαν το τρελό που δε νοιάζεται για τίποτα παρά για το χαμόγελο του
σαν τον χαζό που βρίσκει εκδίκηση με τούτη την πράξη σε όσους άδικα τον λοιδωρούν
απλά και μόνο επειδή δε τολμούν να δουν τον κόσμο με τα μάτια του..
σαν εσένα που γουστάρεις τη ζωή , το πάθος και τη τρέλα της
γιατί τρέχει γοργά και συ πρέπει να γίνεις παιδί να τρέξεις πίσω της

Βγάλε γλώσσα

στην ίδια τη ζωή σαν την προλάβεις  στη στροφή
κορόιδεψε τη και γλέντα μαζί της σαν να ναι η μέρα η στερνή

Μάθατε να αγαπάτε τις σκιές σας...

Άνθρωποι που γυρνάνε τριγύρω , άσκοπα και δίχως κατεύθυνση. Και κάποιοι που στέκονται ήσυχοι , εφησυχασμένοι στο έλος τους. Άφησαν τη λάσπη να τους  χαιδεύει απαλά το λαιμό.
Βλέπεις να περπατούν όλοι και να θαυμάζουν τις σκιές τους. Ναι τις σκιές τους ..Μάθανε να αγαπούν τις σκιές τους!

Άφησαν τα όνειρά τους να οριοθετηθούν από την σχήμα του σώματος τους, κι αυτό να μεταβάλλεται ανάλογα τη γωνία που τους χτυπά ο ήλιος. Αποδέχτηκαν άλλοι σιωπηλά κι άλλοι γιατί μπορούν να μετρήσουν την αξία τους τούτο τον ιδιαίτερο εγκλεισμό όσων πόθησαν....

Δεν προλαβαίνω  να σας μετρώ καθώς περνάτε μπροστά ή πλάι μου. Περηφανεύεστε πως ξέρετε που πάτε μα το μόνο που κάνετε είναι να ακολουθείτε σαν νεογέννητα άβουλα  κουτάβια τη σκιά σας. Και ξέρετε κάτι, για να μη την χάσετε κοιτάτε μόνο κάτω! Παίρνει ο αυχένας σας κλίση προς το πάτωμα, συνεχίστε να πατάτε σε άσφαλτο ζεστή....

Δε μπορώ να πιστέψω για κάποιους απο εσάς πως θαμπώνεστε από τις σκιές σας, από περιγράμματα στο δάπεδο. Αλλά ξανασκέφτομαι και σας δικαιολογώ... Το να ακολουθείς μια σκιά που την φαντάζεσαι σαν τρανό άγαλμα αρχαίου Θεού είναι τόσο ελκυστικό....Το να βαδίζεις πιστεύοντας πως εκεί κάτω είναι οι λύσεις οι ρεαλιστικές  είναι πιο προσιτό και λιγότερο επίπονο .

Δεν κατηγορώ ούτε κρίνω, εξάλλου κάποιοι απλά δε μπορείτε να σηκώσετε κεφάλι, δε μπορείτε να δείτε το φως που λάμπει ψηλά γιατί φοράτε πανάκριβα γυαλιά ηλίου....

Λυπάμαι όμως εσάς που ξέρω ότι κάποτε ''επαναστατήσατε'', είδατε την ομορφιά πέρα από την σκιά σας και μπορέσατε να οσμιστείτε μια άλλη πορεία , ένα μονοπάτι διαφορετικό, ανηφορικό μεν μα γεμάτο εικόνες απείρου κάλλους.

Καθείς είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του , κάποτε θα καταλάβετε τι χάσατε, ίσως είναι αργά ίσως και όχι μα σας προκαλώ και σας παρακαλώ ....ειδικά εσάς που αντέχετε και βαρεθήκατε να γίνεστε δούλοι των σκιών σας....

Σηκώστε το βλέμμα ψηλά, δείτε τον ουρανό που δε τελειώνει ποτέ....Τολμήστε και γυρίστε την πλάτη σας στη σκιά σας, ξεχάστε τη....Μη την αγαπάτε πια.....Κάντε μεταβολή , αφήστε την πίσω και τραβήξτε προς τον ήλιο....δείτε τον κατάματα, στο φως κρύβονται πάντα όσα από τα όνειρα και πόθους σας έχετε τόσα χρόνια κρύψει στα σκοτάδια του μυαλού και της ψυχής σας!!

Πάψτε να ακολουθείτε την σκιά σας..τέλος!

Ουράνιο τόξο που περπατά στη γη / Μάτια που ψιθυρίζουν αγάπησε με

Όνειρο που αναδύεται μέσα σε επίγεια όαση .?
Εικονική αλήθεια βγαλμένη από πανέμορφο ψέμα του παρελθόντος?
Φαντασία ή πραγματικότητα σε τρίχρωμο φόντο ?

Χρυσάφι αμέτρητο στα πόδια της, σαν περπατάει , αφήνει τα ίχνη της
που όσο κι αν θεριέψει ο άνεμος να τα σβήσει δε μπορεί.
τη δική της άμμο όμως δε την αποχωρίζεσαι ποτέ, κολλάει πάνω σου
για πάντα και μεταμορφώνεται σε αίμα που σου γίνεται ανάγκη...

Μπλε να πλημμυρίζει την όαση , μπλε να χάνεται η ματιά της
να κολυμπάει εκεί που δε τόλμησε ποτέ της, να χαθούμε στο μπλε βυθό
σε εκείνο το βυθό που ποθεί να πνιγεί και το βλέμμα,  την προδίδει.
Βλέμμα που τέλος δεν έχει , διάφανο πεντακάθαρο σαν το μπλε του βυθού

Γαλάζιο πέπλο, να προστατεύει την εύθραυστη καρδιά της,
με μικρές πράσινες λάμψεις σαν εκείνες που ζουν στα μελιά της μάτια
τα μάτια που μοιάζουν με παράθυρα ψυχής, με την πιο όμορφη θέα
γαλάζιος ουρανός να σκεπάζει τα όνειρά της , ανομολόγητα , κρυφά.

Σε τούτη την όαση , ξεδιψάω μέσα από τα δικά της χείλη
χείλη γλυκά που αν τα φιλήσεις μια φορά, ζαλίζεσαι για πάντα
και θες να πέσεις να χαθείς στο λευκό της δέρμα, να βυθιστείς στο λευκό κορμί της
ιριδίζον λευκό, βουτιά στο κενό, σε ένα κενό ξέχειλο από αμύθητης αξία συναισθήματα

Και θωρώ στην όαση κλαδιά δένδρων , μα μήπως είναι οι βλεφαρίδες της?
Ζάλη και θέλω να ξαποστάσω στη σκιά τους, κάθε που σφαλίζουν τα μάτια της
μαχαιριά βαθιά μα και πόθος να ξανά σηκωθούν και να με αφήσουν να μαγευτώ
να σε κοιτάει και να μιλά δίχως να σου πει κουβέντα, να τολμάς να την ακούσεις

Ήλιος στο πέρασμά της, δέσμες φωτός πηγάζουν από τα μαλλιά της
με το βλέμμα της καρφωμένο στον πυρήνα της γης μου, να ικετεύει
να θέλει να παρασυρθεί , μα παράλληλα είναι μια μάγισσα που όταν θέλει μπορεί
σε διεκδικεί , χάνεσαι στις ράχες των μαλλιών της, μια λάβα χρώματος πορτοκαλί

Να θες να αφεθείς στη ζέση τούτης της λάβας , αργά , αργά να χαθείς
σε τούτη την πολύχρωμη όαση, μια ζωγραφιά απερίγραπτης ομορφιάς
ένα ουράνιο τόξο  ολόκληρη μα τα χρώματα που κρύβει μέσα της
πιο φανταχτερά και λαμπερά από οτιδήποτε έχουν δει ποτέ ανθρώπου μάτια! 

39 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ

.........................

Κάποιες φορές με ''κατηγορούν πως μιλώ-γράφω πολύ.. Δεν χρειάζεται  να ακούει ή να διαβάζει κανείς με το ζόρι...Εξάλλου στα πρόθυρα των 40 αυτό το έχω πλέον εμπεδώσει!

Σε όποιον αρέσω, εσείς χάνετε....Οπότε πάμε!!!

Τούτη η τελευταία χρονιά ήταν ζόρικη...σίγουρα λιγότερο από αυτή που ξεκινάει...

Ο χρόνος δεν κερδίζεται από κανένα μας ..Πάντα θα μας φθείρει, θα μας στιγματίζει κάθε χρονιά και παραπάνω κι οι μαχαιριές του θα γίνονται πιο βίαιες , πιο βαθιές και θα πονάνε ..Μα αυτό είναι ζωή!
Κι υπάρχουν κι απώλειες, που αυξάνονται και μας θυμίζουν πόσο εφήμεροι είμαστε.

Φέτος σαν να νιώθω  πως η σκληρή φθορά του αδυσώπητου χρόνου να με στρίμωξε περισσότερο , μικρά χτυπήματα μα καίρια. Σημειώσεις στο ημερολόγιο τοίχου πως περνάνε οι μέρες και πρέπει να χαμογελάμε, να βιώνουμε κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.

Τέτοιες μέρες πριν ένα χρόνο ξενύχταγα κοιτώντας το ταβάνι, πλημμυρίζοντας με δάκρυα τα σεντόνια, βρίζοντας την ''πουτάνα'' τύχη και ζωή , που τόλμησαν να απειλήσουν ''δικά'' μου κάστρα.
Μάχες που χάθηκαν, έρωτες που δείλιασαν, σκιές που σκέπασαν το γαλανό ουρανό και πρωτίστως μια ανωριμότητα που συνεχίζει να πετάει μέσα μου, σαν χελιδόνι , που επιστρέφει κάθε Άνοιξη!
Μα ξέρετε κάτι , αυτός είμαι ένα παιδί που αγγίζει ή που ξεπέρασε το μισό δρόμο...Κι ένα χρόνο μετά τα ''κάστρα'' απόρθητα και 'γω πιστός στρατιώτης να πολεμώ για όσα αγαπώ και πιστεύω.

Κοιτώ πίσω και μπορώ να σας πω χίλια λάθη, άλλα τόσα πάθη, αμέτρητες στιγμές που διάλεξα λάθος μονοπάτι και που ίσως να οδηγούσε σε γκρεμό , σε αδιέξοδο ή πουθενά συγκεκριμένα. Μα να σας πω κάτι και ζηλέψτε, τις διαδρομές μου, τα ταξίδια μου εγώ τα χάρηκα....Ακόμα κι αν περπατούσα σε δάσος σκοτεινό, σε έρημο ξυπόλητος, αν χρειάστηκε να πιάσω στο βυθό για να καταλάβω πως δεν υπάρχει κανένα μαργαριτάρι εκεί κάτω , εγώ το χαιρόμουν....ακόμα και όταν κοβόταν η ανάσα μου.

Οι μισοί θα έχετε ήδη σταματήσει να διαβάζετε και καλά κάνατε, μη ψάχνετε λέξεις χαρούμενες ούτε εορταστικές. Δε περηφανεύομαι για όσα μηδενικά στα μάτια σας πέτυχα στα 39 σκαλοπάτια τούτα. Αρκετοί κρίνετε , συμβουλεύετε, λιθοβολείτε ,τρέχετε μακριά και λογικό....αφού λίγα τα έργα μου και οι ''άξιοι'' των ημερών μετριούνται με νούμερα....
Αλλά σας διαφεύγει κάτι σημαντικό, εγώ είμαι ''μεγάλο νούμερο'' από μόνος μου...οπότε δεν έχω ανάγκη να κυνηγώ αριθμούς , αν και τους αγαπώ από μικρός .
Εγώ είμαι εδώ για να σας βλέπω να χαμογελάτε, να βοηθώ με το δικό μου τρόπο, να σας ακούω όχι από περιέργεια μα από ενδιαφέρον κι αγάπη. Να ξέρατε πόσες φορές ''κοσκίνισα'' σκέψεις και λόγια γιατί δεν ήθελα να σας πληγώσω, ακόμα κι αν κάποιοι με αδικήσατε, χαλάλι σας!

Λάθη έκανα και φέτος, πολλά, και άτομα που λατρεύω στεναχώρησα και λυπάμαι μα ίσως το ξανακάνω γιατί είμαι σαν όλους σας. Μόνο που φέτος έσφιξε η ψυχή μου λόγω 2-3 ''μαχαιριών'' κι είπα πάει το χάνω το παιδί που τόσο μισείτε κι αγαπάτε , ανάλογα το πόστο σας. Μα τα έφερε έτσι που στο σκαλοπάτι τούτο, το ''παιδί '' έκατσε να ξαποστάσει  και έβαλε με το νου του πολλά. Και ξέρετε κάτι , νευρίασα με όσα γύρω μου μαζεύτηκαν , κουράστηκα να βλέπω κόσμο να κοιτά στη δύση περιμένοντας τον ήλιο να ανατείλει από εκεί! Σέβομαι τα βίτσια και τα θέλω του καθενός, καλές οι βολές κι ανέσεις και τις αγαπάμε όλοι αλλά τι γίνεται με τα όνειρά μας? Δεν είμαστε όλοι για όλα, στη σκακιέρα κάθε ένας έχει και το ρόλο του, μα ακόμα και πιόνι να είσαι μπορείς να γίνεις κάτι άλλο,το θες? Διαβάζω τα μάτια πολλών τριγύρω και βλέπω θάμπος και βλέφαρα να κλείνουν συνεχώς, τρόμος για το φως. Κανείς δεν κάνει μόνο σωστά σε τούτη τη γη, η μαγκιά είναι να μην πέσεις μόνος στο πηγάδι σου που ξέρεις ότι στέρεψε. Μη μένεις εκεί πίνοντας τα απόνερα που ξέμειναν τόσα χρόνια. Σκαρφάλωσε, βγες , ζήσε....

Ευχαριστώ όλους όσους έβαλαν πλάτη για να ανέβω και το 39ο σκαλοπάτι, ξέρετε εσείς ποιοι είστε. Ακόμα κι εσείς που σπρώξατε , που βάλατε τρικλοποδιές μη νιώθετε τύψεις, όλοι προσφέρατε μαθήματα για μένα. Ειδικά φέτος ''ωρίμασα'' ..όχι μην γελάτε , σε λίγα και καλά θέματα το πέτυχα, συνολικά ήμουν και θα είμαι παιδί ανώριμο.....

Εξάλλου μη πιάσω παραδείγματα εσάς των ώριμων και συνειδητοποιημένων γιατί είναι αργά και δε θέλω να σας κουράσω (ούτε να σας στεναχωρήσω) ....

Επιγραμματικά για να μην αναρωτιέστε ποιος, που, πότε και γιατί τούτο το ''παιδί '' βαδίζει έτσι

Δε μέτρησα τον κόσμο τούτο με ευρώ, ίντσες, τετραγωνικά, κυβικά , μίλια κτλ..

Για μένα στης ζωής το ζύγι έχει χαμόγελα, βλέμματα, φιλιά, μπύρες, δάκρυα, κουβέντες, σελίδες , έρωτα, γέλια, μελωδίες, λόγια και στιγμές.....

Δεν ΄΄πυροβολώ '' κανέναν σας για ότι επιλέγετε , μα σεβαστείτε κι αν γουστάρετε αγαπήστε και μείνετε παρέα μου....

Δεν είμαι περήφανος για πολλές μαλακίες που έκανα και για ένα σωρό άλλα που δεν έκανα

ΌΜΩΣ είμαι εντάξει και πολύ γουστάρω αυτό που είμαι κι έχω μέσα μου κι ας μη το αποδέχεστε και κατανοείτε όλοι όσοι θα ήθελα...( όπως λέει και το άσμα ''εγώ είμαι εγώ και τα χω βρει με τη δική μου φάτσα κι ας είμαι αδέσποτο σκυλί και μπερδεμένη ράτσα...)

Στο ανέβασμα προς το σκαλοπάτι νούμερο 40, να θυμάστε πως θα χρειαστεί να κοπιάσετε για να είμαι παρών... εκ των πραγμάτων αλλάζουν κάποιες ''καταστάσεις'' και τα θέλω όλο αλλάζουν χρώμα , μέχρι να βρουν την ορθή απόχρωση!

Έχω πολλά να πω σε καθένα σας, από εσάς που είστε μέρος της ζωής μου, μα αν τολμήστε ρωτήστε με εσείς, τολμάτε?
Κι έχω επίσης πολλά να ρωτήσω που αναζητούν απαντήσεις μα δηλώστε την παρουσία σας μονάχοι σας.

ΥΓ. Έφτασα 39 για να θεωρήσω πιο σημαντικό από το να θυμηθείτε να μου ευχηθείτε εσείς
       το να θυμάμαι εγώ ΕΜΕΝΑ , όσα ΕΙΜΑΙ κι όσα ΘΕΛΩ  .....Άργησα μα το κατάφερα
     
Να με χαίρομαι, χρόνια καλά .....