Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Παγκόσμια ημέρα άνδρα 19/11


Ναι τελικά υπάρχει και τέτοια μέρα, ομολογώ δε το ήξερα.....Αλλά είναι μια αφορμή να πω δυο λόγια

Αν βέβαια είναι απλά ένα αντίβαρο στην αντίστοιχη μέρα της γυναίκας δε το γνωρίζω  ούτε και με απασχολεί.

Αν είναι απλά μια ακόμα μέρα που καθιερώθηκε από το διεθνές ''status '' για να γράφονται άρθρα στα διάφορα περιοδικά και ιστοσελίδες  και να υπάρχουν προτάσεις για δώρα κτλ..τότε παρακαλώ δε θέλω να συμμετέχω

Αν έστω και κάποιοι ή κυρίως κάποιες σκέφτονται όντως σοβαρά τούτη τη μέρα τότε...ας συνεχίσουν να διαβάζουν.

Γιορτάζει ο άνδρας σήμερα....μάλιστα...ποιος άνδρας όμως?
 Για ποιον άνδρα θα στέλνατε ένα μήνυμα με ευχές ειλικρινείς κι αληθινές!

Στον ΑΝΤΡΑ που εργάζεται με πάθος και γουστάρει τη δουλειά του περισσότερο από οτιδήποτε άλλο

Στον ΑΝΤΡΑ που διψά για χρήμα....για να έχει να σπαταλάει και να χορηγεί όπου θέλει ...

Στον ΑΝΤΡΑ που είναι δυνατός σωματικά κι αν χρειαστεί θα το δείξει στο παιδί του...στη γυναίκα του..στο δρόμο στο γήπεδο

Στον ΑΝΤΡΑ που τον νοιάζει η εικόνα του , η εμφάνιση του την ίδια ώρα που ζυγίζει τις γυναίκες με βάση τις αναλογίες τους.

Στον ΑΝΤΡΑ που πιστεύει στην οικογένεια, λατρεύει τη μάνα του μα ξεχνά τα γενέθλια της..

Στον ΑΝΤΡΑ που πιστεύει πως  η ευτυχία στην οικογένεια προστατεύεται προσφέροντας όλα τα υλικά αγαθά που μπορεί, που δίνει απλόχερα το κινητό του στο παιδί του για να μην τον ζαλίζει, που εξαγοράζει τον έρωτα με χρήμα , τη φιλία με λίγο χρόνο και τις τυπικές κουβέντες.

Στον ΑΝΤΡΑ που βλέπει μπάλα και ξεσπά δίχως να το χαίρεται, που τα ενδιαφέροντά του φτάνουν μέχρι μια περιπέτεια στον κινηματογράφο, που περηφανεύεται για τις 2-4 ρόδες του μα έχει προ πολλού χάσει το δρόμο.

Στον ΑΝΤΡΑ που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και ξεχωριστό ξεχνώντας πως από μια γυναίκα ''βγήκε'' και πως θα καταλήξει εκεί που πάμε όλοι μαύροι λευκοί, ψηλοί , κοντοί κτλ....

Ή

Στον ΑΝΔΡΑ που δεν σκλαβώνεται στη ''δουλεία '' του αλλά κοιτά να χαρεί την όποια εργασία του και δε μετρά τον ανδρισμό του ούτε με το χρήμα ούτε με την περιουσία του

Στον ΑΝΔΡΑ που σέβεται κάθε έναν τριγύρω του, κάθε γυναίκα κάθε φίλο κάθε συνάνθρωπο και κυρίως  σταθμίζει τον κόσμο με αρχές και όχι ευρώ.....

Στον ΑΝΔΡΑ που ισοσκελίζει όσο μπορεί τη το κορμί με το μυαλό , μα πάνω από όλα τοποθετεί την καρδιά και τη ψυχή του στο μπροστινό ράφι της βιτρίνας του.

Στον ΑΝΔΡΑ που ερωτεύεται που αγαπάει την όποια γυναίκα τον συγκινεί και που όταν ενώνονται είναι εκεί και το γουστάρει! Που ακόμα κι αν ποθεί μια γυναίκα για σεξ , θα φροντίσει να εκτιμήσει κάθε χιλιοστό της, όλες τις ιδιαιτερότητές της μα πρωτίστως το ''όλον '' που αυτή εκφράζει, μέσα κι έξω.....

Στον ΑΝΔΡΑ που δακρύζει κάθε φορά που πληγώνει άδικα τη μάνα του.

Στον ΑΝΔΡΑ που ακόμα κι αν έχει μόνο ένα τίποτα και μια αγκαλιά για την οικογένειά του, θα τα χαρίσει με χαμόγελο, δίχως να ντρέπεται και θα προσπαθήσει περισσότερο  γνωρίζοντας πως κάποιος άλλος μπορεί να προσφέρει τα πάντα μα όχι την αγάπη και την αληθινή αγκαλιά

Στον ΑΝΔΡΑ που τη φιλία δε τη διατυμπανίζει μα την αποδεικνύει καθημερινά, που απλά θα στεναχωρηθεί για όσους φίλους αποδειχθούν ''φούσκες'' ...και θα κάνει ότι μπορεί για εκείνους που τους πονάει.

Στον ΑΝΔΡΑ που ανοίγει τους ορίζοντές του στις τέχνες, στη μουσική , σε πολλά θέλω του, φροντίζοντας να μην αδικεί κανένα και τίποτα...

Στον ΑΝΔΡΑ που δε ντρέπεται να κλάψει μπροστά σε μια γυναίκα, που ερωτεύεται, που πονάει , που μετανιώνει που κατανοεί τα λάθη του, που σέβεται , που ακούει και θέλει να μάθει που δε ξεχνά ποιος είναι , που ονειρεύεται , που κυνηγάει τους στόχους του, που δε φοβάται να αναθεωρήσει απόψεις και ρόλους και κυρίως που νιώθει απλά ένας απλός ΑΝΔΡΑΣ....

Αποφασίστε τι γιορτή είναι σήμερα και σε ποιους αξίζει να ευχηθείτε!

ΥΓ. Επιτρέψτε μου να θεωρώ πως ανήκω στους ΑΝΔΡΕΣ κι όχι στους ΑΝΤΡΕΣ....
























Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Για την αγωνίστρια ''αδερφή'' μου......



Πάνε μήνες που έχω να έρθω. Λίγο η δουλειά λίγο η αναβλητικότητα που με χαρακτηρίζει και ότι ερχόσουν εσύ συχνά... Άσε που έχεις τόσα να κάνεις , ένα μικρό αεικίνητο μυρμήγκι. Δε κάθεσαι, πάντα τρέχεις, ταξίδια , βόλτες δουλειά και φίλοι! Τόσους φροντίζεις τόσα χρόνια, μια καρδιά χιλιάδες κομμάτια!

Τώρα όμως δε μπορώ να το αναβάλλω , υπακούω στη σιωπηλή σου διαταγή και να μαι στο ΚΤΕΛ, έρχομαι κι εγώ όπως και άλλοι πολλοί που σε αγαπάμε. Πήρα μαζί, στις αποσκευές μου όση αγάπη , λατρεία και ενέργεια θετική έχω και στη φέρνω.

Ξέρω πως ίσως δε σου αρκούν, Συγγνώμη..ξέρω πως αξίζεις όσο λίγοι και έχω μόνα ότι υπάρχει μέσα μου να σου δώσω! Μετρώ τα χιλιόμετρα μέσα στο λεωφορείο και θυμάμαι τα χαμένα χρόνια μας. Χαμένα χρόνια και λυπάμαι  γιατί αν ήσουν πλάι μου, κολητή κι αδερφούλα όλα αυτά , θα ήμουν ένας καλύτερος άνθρωπος. Το ξέρεις μα στο ξαναλέω λατρεμένη.

Όσα μου μαθαίνεις εδώ και δέκα χρόνια που με τιμάς με τη φιλία σου δε θα μπορούσα να διδαχθώ ούτε σε δυο ζωές. Μη γκρινιάζεις, δακρύζω  από χαρά κι ευγνωμοσύνη για όσα έγινα μαζί σου , για όλες τις όμορφες στιγμές μας. Ώχου λες και δε με ξέρεις και να θες δε σταματούν τα δάκρυα. Εξάλλου πόσες φορές με συμβουλεύεις , με οδηγείς φανερά ή κρυφά κι εγώ κάνω το δικό μου??
Ναι οκ, στο τέλος παραδέχομαι πως πάντα δικαιώνεσαι....

Χτυπά το τηλέφωνο, ακόμα ένας φίλος σου, ένα από τα ''παιδιά '' σου που παράδωσες  στην κοινωνία , έτοιμα για μια νέα ζωή. '' Θα ναι δύσκολα Γιάννη δε θα σε γνωρίσει ''

Και? Ας μην πει το όνομά μου κι ας πονέσω, δε με νοιάζει. Ντρέπομαι γιατί ο δικός της πόνος δε μετριέται με καμιά λογική.

-- Έρχομαι όχι για να ακούσω από τα χείλη σου το όνομά μου. Έρχομαι για να πάρω μαθήματα από τον αγώνα που δίνεις και να σταθώ στο πλευρό σου. Άνιση μάχη μα θα παλέψουμε γλυκιά μου! Είσαι θηρίο ανήμερο.
-- Έρχομαι για να δω τα μεγάλα σου μάτια να αστράφτουν και το χαμόγελό σου να κοσμεί τον κόσμο τούτο. Αν είμαι τυχερός αν τα καταφέρω θέλω να ακούσω το γέλιο σου. Θα είναι μια μικρή νίκη μας να ηχήσει δυνατό δίχως αναστολές. Έντονο κι αληθινό , να πηγάζει από τη διαμαντένια ψυχή σου.
Θέλω να μου γελάσεις αδερφούλα κι όλα θα παν καλά!!


*** Γυρνώ , είδες τήρησα την υπόσχεσή μου καλή μου και έκανα αυτό που ήθελες....ακόμα κι εκείνη τη μοναδική στιγμή που παραλίγο να σπάσω μπροστά σου....με κοίταξες και σε ένιωσα...είμαι εδώ για να δώσουμε τον αγώνα....

Δε με πείραξε που δε θυμάσαι το όνομά μου...μου αρκεί που μου έβγαλες τη γλώσσα , που ήθελες να ισιώσω τη τσάντα πλάτης, που δε σου άρεσε το χρώμα στο πουκάμισο....μα πιο πολύ όταν χάιδεψα τα μαλλιά σου , το ΧΑΜΟΓΕΛΟ που μου χάρισες...Αυτό το χαμόγελο και την σπιρτάδα στο βλέμμα δε θα το χάσουμε εύκολα...Κάθε μέρα που περνά είναι μια κερδισμένη μέρα ....