Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

CHOCOHOLIC


   
   Είκοσι δύο μέρες τηρούσα την εντολή του γιατρού κατά γράμμα. Με είχε τρομάξει, το ήξερα βέβαια τι θα έλεγε μιας και τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήταν ξεκάθαρα. Ζάχαρη γιοκ. Μετά από τη γκρίνια μου, δέχτηκε να επιβάλει μείωση στο ελάχιστο , τονίζοντας πως η επόμενη εμφάνιση πολύποδα θα ήταν πιθανότατα ''κακοπροαίρετη''.

   Σήμερα το βράδυ σκεφτόμουν όλα όσα είχαν συμβεί το τελευταίο μήνα, έκλεισα τον υπολογιστή, πήρα κλειδιά και πορτοφόλι και βγήκα. Δεν άντεχα!! Μπήκα στο αυτοκίνητο και οδηγούσα ασυναίσθητα , θα είχε περάσει πάνω από μισάωρο. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ήμουν ένα στενό πίσω από το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης. Χειρόφρενο...Κοίταξα τον καθρέφτη, δύο μάτια γεμάτα απόγνωση, πουθενά ίχνη φόβου.

  Άνοιξα με αποφασιστικότητα την πόρτα, καθαρά βαριά βήματα με κατεύθυνση το ναό της ζάχαρης.
Τρία λεπτά χρειάστηκαν για να εισέλθω και να επιστρέψω άμεσα στο βολικό κάθισμα του Yaris.
Στα χέρια μου κρατούσα σφιχτά το μικρό χάρτινο κουτάκι,  για μια στιγμή μου πέρασε η ιδέα να οδηγήσω ως το σπίτι και να χαρώ εκεί το περιεχόμενο του κουτιού! Όχι όμως, δεν γίνεται!!

  Με το δάχτυλο ξεκόλλησα το σελοτέιπ, ΠΑΠ...έκανε το χαρακτηριστικό ήχο. Έτρεμα , ναι, ίσως η στέρηση, η λαχτάρα...Άνοιξα το κουτί κι έβγαλα με δυσκολία το πλαστικό μπολ. Με απόλυτη σιγουριά πια μιας κι έβλεπα με περίσσια λαγνεία το προφιτερόλ που σπαρτάραγε μέσα, ξεκαπάκωσα το πάνω μέρος του μπολ. Ηδονή και πάλι ακούγοντας τον ήχο..ΚΛΑΚ. Βιαζόμουν, έπιασα την συσκευασία με το μικρό πλαστικό κουταλάκι, ΧΡΑΤΣ , το έσκισα..Ίδρωσαν ήδη τα χέρια μου...

  Με ανυπομονησία κάρφωσα το κουταλάκι στο απόλυτο μαύρο. Βουτιά στο χάος!! Βύθισα αρκετά το κουτάλι και τράβηξα αργά αργά προς τα πάνω μη τυχόν και πέσει καμιά σπιθαμή κάτω..
ΜΜΜΜΜ ήδη το εσωτερικό του αυτοκινήτου είχε πλημμυρίσει με την μυρωδιά της μαύρης σοκολάτας ενώ που και που φέγγιζε η δροσερή  σαντιγύ. Τόσο φρέσκια  και λαχταριστή πριν ακόμα τη δοκιμάσω.

 Ταχείλη άνοιξαν διάπλατα, το κουταλάκι μεταμορφώθηκε σε αεροπλάνο και πέταξε προς τον ουρανίσκο μου..Σοκολάτα και σαντιγύ παρέα με μικρά κομμάτια σουδάκι. Παραλήρημα, ζαλάδα..Μόνο εγώ και εκείνη..Κάθε αρνητική σκέψη χάθηκε όσο η γλώσσα στροβιλιζόταν μέσα στη στοματική κοιλότητα...Πετούσα σε ιπτάμενο σοκολατένιο χαλί, ανάμεσα σε σύννεφα από σαντιγύ..
Ε ας πεθάνω σκέφτηκα, ήμουν και θα είμαι CHOCOHOLIC!!