Όταν φτάνεις στα όρια σου , θυμήσου το παιδί που κρύβεις επιμελώς!
εκεί που αγγίζεις το σύνορο της τρέλας, της απαστράπτουσας κατάθλιψης
και όλα μέσα σου ηχούν , σειρήνες ακούγονται μη κλείνεις τα αυτιά της ψυχής
δώσε στον εαυτό σου ότι αξίζει και κέρασε τον νερό δροσερό!
Βγάλε γλώσσα
δίχως ντροπή, δίχως τύψεις και με όλη σου τη παιδική αφέλεια
γιατί αυτή η αφέλεια είναι τόσο ειλικρινής και πηγαία
Βγάλε γλώσσα
σε όσους σου τρώνε τα σωθικά και σου ρουφούν την ενέργεια σου
δίχως να φροντίζουν να ποτίζουν το χωράφι του μυαλού σου
σε εκείνους που ξεχνάνε ή που δε βλέπουν το αληθινό σου είναι
και απλά σου προσδίδουν ρόλους, σου φοράνε αριθμούς κι υποχρεώσεις
Βγάλε γλώσσα
σε όσα σου χαλάνε το μυαλό και σε κλείνουν σε σκοτεινή υγρή φυλακή
κι εσένα και τις ιδέες σου μα πιο πολύ τα όνειρα που άφησες ατάιστα καιρό
σε εκείνα που ντρέπεσαι, σε όσα λάθη έκανες και στις παραλείψεις σου
μα μη φοβηθείς κάντο με κρότο και στυλ, με χάρη και θυμό
Βγάλε γλώσσα
σαν το παιδί που κάποτε ήσουν μα κυρίως σαν το παιδί που πάντα θα είσαι
σαν το τρελό που δε νοιάζεται για τίποτα παρά για το χαμόγελο του
σαν τον χαζό που βρίσκει εκδίκηση με τούτη την πράξη σε όσους άδικα τον λοιδωρούν
απλά και μόνο επειδή δε τολμούν να δουν τον κόσμο με τα μάτια του..
σαν εσένα που γουστάρεις τη ζωή , το πάθος και τη τρέλα της
γιατί τρέχει γοργά και συ πρέπει να γίνεις παιδί να τρέξεις πίσω της
Βγάλε γλώσσα
στην ίδια τη ζωή σαν την προλάβεις στη στροφή
κορόιδεψε τη και γλέντα μαζί της σαν να ναι η μέρα η στερνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου