Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Να αρνείσαι την αλήθεια είναι εύκολο , το δύσκολο είναι να ζεις με το ψέμα




Να ψάχνεις απαντήσεις σε ερωτήματα τόσο απλά και να χτυπάς σε τοίχο με εκατό χλμ.

Τι κάνεις λάθος? πολλά και τίποτα

Άραγε γιατί να την κάνουμε τόσο δύσκολη την πουτάνα τη ζωή?

Πόσες λέξεις χρειάζεσαι για να κρύψεις το πόθο από τα μάτια σου?

Καλά εμένα με έχεις στήσει για εκτέλεση, τον εαυτό σου τον σκέφτηκες?

Να αρνείσαι την αλήθεια είναι εύκολο , το δύσκολο είναι να ζεις με το ψέμα

Ως πότε? ως πότε θα βαριέσαι τη ζωή σου?

Ξέρεις υπάρχει χρόνος, έχεις ελπίδα αρκεί να σηκωθείς , να αφεθείς στο τώρα.

Αν δεν είναι έρωτας τι είναι?

Κοιτάω τον καθρέφτη , το είδωλο πιο καθαρό από ποτέ, διάφανο, βλέπω μέσα του...

Λάθος? ας κριθώ, θα πονέσω? αντέχω γιατί αξίζει...

Πόσες φορές σταμάτησα ένα βήμα πριν θυμώσω? πολλές....

Είναι η ματιά σου που με κρατάει ... η φωνή που ακόμα λέει το όνομά μου...

Ξέρεις κάθε νύχτα που περνά είναι μια χαμένη νύχτα....

Πως μπορείς? δεν είναι εύκολο... αναρωτιέσαι πως μπορώ εγώ ε? αν ήξερες , αν μπορούσες να δεις το είδωλο που είδα εγώ στον καθρέφτη θα ήσουν ήδη εδώ!

Δε με νοιάζει ακόμα κι αν παραμυθιάζομαι, κι αντίδοτο να με βαφτίσουν.

Ναι θυμάμαι το έχεις αρνηθεί.... τι να τα κάνω τα λόγια? το βλέμμα θέλω πίσω...

Γκάζι, όχι για να φύγω μακριά, να πετάξω ψηλά θέλω....να απογειωθώ

Δεν έχω όλες τις απαντήσεις σε ότι ρωτάς, δεν υπάρχει τρόπος να πω όσα θέλω .

Γιατί βασανίζεσαι?  Γιατί βασανίζομαι?

Κάποιος με ρώτησε αν θυμώνω? ακόμα? πότε?

Άντε να εξηγήσεις τώρα....

Ρώταγες πως το ήξερα και το πίστευα... Είναι που είχα δει το βλέμμα σου..

Μα αυτό που δε γνωρίζεις και δεν έμαθες ακόμα είναι τι έχει το δικό μου βλέμμα.

Τι φοβάσαι? κι εγώ φοβάμαι

Με φοβάσαι ε? άραγε όσο φοβάμαι εγώ εμένα ή εσένα?

Ναι μα ξέρεις πως ίσως και να με ποθείς πιο πολύ από όσο έχω ονειρευτεί!

Τι λες? ποτέ δε λες... νομίζεις πως εγώ τα λέω όλα?

Όχι ακόμα... θέλω να τα ακούς όταν είσαι ένα μαζί μου..

Ακούς? Ακούω πάλι να λες το όνομά μου

Βαθύ βλέμμα , ικεσίας πόθος , έρωτας , πάθος βγαλμένο από μελωδίες του ουρανού...

Μη φοβάσαι

Να αρνείσαι την αλήθεια είναι εύκολο , το δύσκολο είναι να ζεις με το ψέμα

Γεμίζω το ποτήρι... Στο νου μου φέρνω πάλι εσένα... Περίεργο, το αλκοόλ μυρίζει σα ξύλο βελανιδιάς.

Γυρνώ πλευρό. Αλήθεια είναι? 

Ξαπλωμένη πλάι εσύ. Όνειρο? Ψέμα?

Ότι κι αν είναι είναι πανέμορφο... Σκύβω και σου ψιθυρίζω στο αυτί όσα δε σου έχω πει ακόμα




Δεν υπάρχουν σχόλια: