ΚΡΥΨΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΔΩ....

Κλείδωσα, η πόρτα κλειστή πια.. Πέρασα στην απέναντι πλευρά...Εκεί, στην κατηφόρα τρέχω να προλάβω  ένα σύννεφο ...Γιατί? ...Εκεινό χαμογελαει και μου φωναζει ''αντέχεισ μόνος''...
Άξαφνα εμφανίζεται ένας χαρταετός,τον αρπάζω ....πετώ μαζί του, έτομος για τη μονομαχία ...ναι, είναι δυνατό να πιάσω το σύννεφο.....Δίνω ένα σάλτο μα αποτυχία....Αν ήταν λίγο πιο κοντά θα τα χα καταφέρει..Καθώς χτυπώ στην άσφαλτο ο πόνος μεγάλος ...Σύννεφο και χαρταετός ενώνονται στον ορίζοντα ,θα ναι το Κισμέτ μάλλον..
Κι εγώ να νιώθω πιο περαστική κι απο αυτά....μα έτοιμη να σκίσω μια για πάντα το τελεσίγραφο σου...Σηκώνομαι και περπατώ, στο πρώτο μπαρ που βρίσκω μπαίνω , μα ο μπαρμαν μου φωνάζει ''εξω βγες, κλείνουμε..''....''Σε παρακαλώ ,ένα ποτό και φεύγω...'' του απαντώ....''Μια ζωή αυτο μου λένε '' και κάνοντας μια κίνηση με το χέρι με καλεί να κάτσω...
Παίρνω το ουίσκυ που μου σερβίρει....και θαρρώ πωσ πίνω απ το ποτήρι σου ...Μου δίνει δύναμη για δυο...πιο καλά έτσι , θα τα σκεφτώ άλλη μια φορά και τέλος ...Αν μετρηθούμε μια ύστατη φορά ίσως κερδίσω...Το ίσως αυτό  δε μπορώ να το κουβαλώ μια ζωή...
Κοιτώ μεσα στο αλκοόλ και βλέπω εσένα..ναι..τι κι αν εσυ ποτε δεν ήσουνα εδώ..εγώ έχω αναγκη να σε δω..θέλω να σε δω....τακούς???
Τα λόγια σου κοφτά μου ξανάρχονται στο νου...'' δεν είναι για σένα η ζωή που κάνω εγω, έχω για σένα μόνο πόνο,πιο καλά να βάλουμε τη τελεία εδώ...''
Σε κοίταζα χωρίς ούτε ενα δάκρυ..''μάτια μου ξεχνάς πόσα περάσαμε....εγώ για σένα δίνω κάθε μέρα τα πάντα...τίποτα δε σου ζητώ παρά να θυμηθείσ τι έλεγες την πρώτη μας νύχτα..<η αγάπη δε χάνει ποτέ, μαζί σου η πουθενά >....και τώρα
Η σιωπή και το ψέμα γίνονται ένα...είσαι μακριά ήδη.....και γω μόνη σε ένα μπαρ να σε περιμένω..
Ο πάγος λιώνει αργά αργά μέσα στο ποτό...Άσε με να σ ΄αγαπήσω πάλι..απο την αρχή..μια ευκαιρία..Ολα για όλα!!!!
Μέσα απο το θρυμμάτισμα του πάγου ακούγεται ψίθυρος σου..'' δε σαγαπώ δε μ αγαπάς..ποια συγνώμη σου αξίζει?΄΄
Σφίγγω το ποτήρι...'' μη μου ζητάς συγνώμη...εγώ φταίω..πάνε μέρες που δε σου πα σαγαπώ!! ...Το ποτήρι σπάει μέσα στο χέρι μου....οτι πληγώνει τη ψυχή  μου θα ναι αυτό που ποτέ μας δε φτάνουμε....
Τα γυαλιά μέσα στη σάρκα μου βαθιά..άνοιξαν τισ διόδους και βγαίνουν απο μέσα αίμα και αγάπη....τώρα είναι η ευκαιρία σου...αν δε βγεις και συ τώρα , τοτε μείνε μέσα μου...για παντα...αλλιώς  .. ΚΡΥΨΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΔΩ...

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ--ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΡΑΛΛΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑ ΤΟΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΔΙΩΝ ΤΗΣ