ΝΕΡΑΙΔΑ 2

      Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ, ΥΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΛΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟ ΧΑΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ....
     ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΘΗΚΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΔΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΕΨΕ...ΕΚΕΙΝΗ ΓΥΜΝΗ ΚΑΘΟΤΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΡΑΧΟ, ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΣΜΙΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΕΙΟ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ...ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΗΡΕΜΑ ΞΑΝΑΦΩΝΑΞΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ..
-ΕΙ ΝΕΡΑΙΔΑ....ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ...?
ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΕΣΥΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΔΙΟ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΕΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...
--ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ? ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ ΚΑΙ ΔΕ  ΜΙΛΑΣ? ΤΗ ΡΩΤΗΣΕ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ...
--ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ, ΑΠΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΝΑΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΟ .....
      ΕΚΕΙΝΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ...ΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ...ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΛΜΑ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ ΠΛΑΙ ΤΗΣ...
--ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ..ΧΑΙΔΕΨΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΥΛΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ ΤΗΣ...
ΧΕΙΛΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΓΑΝ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΛΜΥΡΑ ΠΟΥ ΑΣΤΡΑΦΤΕ ΣΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΦΩΣ...
--ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ..ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ...ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕΣ...ΠΩΣ ΗΡΘΕΣ ΕΤΣΙ ΑΞΑΦΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑ...
   ΜΕΜΙΑΣ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΚΕΠΑΣΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ...ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΑ ΝΑ ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΡΥΨΑΝ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ...
--ΠΟΣΟ  ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ...ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΡΙΞΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ....
ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕΠΡΔΕΥΤΗΚΕ..ΤΙ ΕΙΠΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ...ΜΑ...ΚΙ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΑΠΟΡΗΜΕΝΟΣ ΜΗ ΜΠΟΩΝΤΑΣ Ν ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΛΕΞΗ...
--ΔΕ ΘΥΜΑΣΑΙ...ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ,ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ....ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ....ΕΙΠΕ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΙ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ....
--ΜΑ ..ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ...? ΠΟΙΟ ΟΝΕΙΡΟ? ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ ? ΑΝΑΦΩΝΗΣΕ ΑΥΤΟΣ...
Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΜΕ ΑΡΓΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΙΠΛΩΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ , ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ...ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ....ΜΑΖΙΚΑ..ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ...ΕΚΛΑΙΓΕ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ..ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ..ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΑΓΩΣΕ..ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ...ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙ ..ΔΕΙΛΑ ΔΕΙΛΑ ΕΣΚΥΨΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΙΘΥΡΙΣΕ ΣΤΟ ΑΥΤΙ...
--ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ?
ΑΥΤΗ ΓΥΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ....
--ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ....ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ  ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ....ΟΥΡΛΙΑΞΕ ΑΥΤΗ..

   ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ...ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ...ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ..ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ...ΧΙΛΙΟΣΤΑ...ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΟ...ΤΡΟΜΑΞΕ..ΜΑ ΠΩΣ...Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ..ΠΩΣ ? ΠΩΣ ΔΕ ΤΗ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΕΞ ΑΡΧΗΣ? ΟΝΕΙΡΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ? ΕΚΕΙΝΗ...ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΟΣΑ...ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ..ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ..ΠΟΥ ΖΗΣΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΣΑ ..ΠΟΥ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ...ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ...ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΥΦΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ....

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΜΙΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΥΓΜΟΥΣ ΤΗΣ...ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΑΛΕΥΕ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΖΛ...ΜΑ ΗΞΕΡΕ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΒΡΕΙ ΛΥΣΗ...ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ...

ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΑΠΛΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΑΓΚΑΛΙΑ...ΕΚΕΙΝΗ ΑΘΩΑ ΚΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΑΦΕΘΗΚΕ...
--ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΕΡΑΙΔΑ..ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ...ΠΕΣ ΜΟΥ ...ΜΙΛΑ ΜΟΥ...
--ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ...ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΕΚΕΙΝΗ.
--ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ? ΕΞΗΓΗΣΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ?
--ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ ΧΤΕΣ...ΚΙ ΕΣΥ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ..ΠΟΤΕ ΔΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΣ..ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ..ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΟΥΜΕ,,,ΜΑ ΕΣΥ ...ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΕΣ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ...

ΤΟΤΕ ΕΙΔΕ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ...ΕΙΔΕ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ...ΗΞΕΡΕ ΚΑΛΑ..ΗΞΕΡΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ...ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ..ΤΗΝ ΑΤΟΛΜΙΑ ΤΟΥ..ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΗΤΑΝ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΛΟΥΣΕ ΣΕ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...

 ΚΙ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΛΑΙΜΟΣ ΤΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ..ΚΟΜΠΙΑΣΕ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ Κ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΑ ΚΛΑΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ...ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΚΛΑΜΑ...ΕΞΙΛΕΩΣΗ,ΑΠΟΓΝΩΣΗ,ΜΝΗΜΕΣ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΝΑΝΕ ΕΝΑ....

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΓΛΥΣΤΡΗΣΕ ΑΠΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝ Κ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙ...ΕΞΑΛΛΟΥ ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥΣ...

ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΔΡΑΣΚΕΛΙΣΜΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΟ...ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ...
--ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥ ΕΙΠΕ..ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΑΓΑΠΩ...

Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ ΤΟΝ ΑΦΥΠΝΗΣΕ ..ΓΥΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕ...ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΤΙΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΖΕΣΤΟΥ ΗΛΙΟΥ...ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΤΑΝ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ...ΕΡΩΤΑ....ΣΤΙΓΜΩΝ ΟΜΟΡΦΩΝ..ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΩΡΩΝ ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΜΕ ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΑ...ΠΙΟ ΛΙΓΕΣ ΑΥΤΕΣ ΜΑ  ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟ 'ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ'' ΤΩΝ ΒΛΕΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ...
ΑΝΑΣΗΚΩΘΗΚΕ , ΠΑΤΗΣΕ ΓΕΡΑ ΣΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ...
--ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ...ΤΟ ΧΩ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΕΡΑΙΔΑ...ΤΑ ΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ...ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΥ ΣΑ ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ....

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΓΕ ΑΠΟΣΒΟΛΩΜΕΝΗ...ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΕ..ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΕΙ...

--ΠΕΡΑΣΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΞΕΧΑΣΩ...ΜΗ ΣΚΛΑΙΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ....ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ...ΑΣΤΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ....

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΗΞΕΡΕ..ΗΞΕΡΕ ΚΑΛΑ ΤΙ ΗΘΕΛΕ..Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΣΧΙΖΑΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ..ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΦΟΒΟΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ....

--ΝΕΡΑΙΔΑ....ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΟΣΟ ΔΕ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...ΘΕΛΩ  ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ.... ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΙΝΑΞΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ,ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΕΝΟ...

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ΑΓΓΙΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ....ΑΡΧΙΣΕ ΗΡΕΜΑ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΑΘΙΑ...
--ΕΛΑ..ΤΗΣ ΦΩΝΑΞΕ...ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΚΟΜΑ ΝΕΡΑΙΔΑ...

ΕΚΕΙΝΗ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΦΟΒΟ...ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΤΗΣ ΣΙΓΟΨΙΘΥΡΙΖΕ


http://www.youtube.com/watch?v=lauOdG2_2iQ&feature=share

ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΡΙΝΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ...
--ΠΕΡΙΜΕΝΕ ....ΘΕΛΩ ΚΓΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΚΟΜΑ...ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ....
ΛΙΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΔΥΟ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΕΙΧΑΝ ΒΑΛΕΙ ΠΛΩΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ....