ΕΙΠΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ....

Η ΘΛΙΨΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΚΙΑ ΜΟΥ,ΠΕΡΠΑΤΩ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΑΛΑ ΜΕ ΧΑΙΔΕΥΕΙ....ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΚΑΙ ΚΙΝΕΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ....ΛΥΤΡΩΣΗ?
ΤΗ ΜΕΛΑΧΟΛΙΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΗΔΗ ΚΑΝΕΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ,ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ...ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ....ΚΟΦΤΕΣ ΑΝΑΣΕΣ...ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥΣ...ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΧΕΙΛΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ....ΑΔΙΕΞΟΔΟ...
ΚΙ ΑΞΑΦΝΑ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΛΑΣΜΑ,ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ...ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ...ΚΟΙΤΑΖΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ...ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΚΑΙ ΦΩΣ ΑΠΛΩΘΗΚΕ ΠΑΝΤΟΥ...ΚΑΗΚΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ....ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΓΕΜΑΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ..ΟΧΙ ΧΑΡΑ ΜΑ ΕΝΑ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ...ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ...ΣΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΗΣ ΔΙΕΚΡΙΝΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ....ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ..ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ...ΜΑ ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ,ΑΠΛΑ ΜΗ ΟΡΑΤΗ ΩΣ ΤΩΡΑ...ΜΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΤΗ ΘΟΛΟΥΡΑ...ΗΤΑΝ ΦΑΝΕΡΗ ΠΙΑ....ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΑ Η ΦΩΝΗ ΚΟΜΜΕΝΗ...ΤΑ ΚΑΤΑΜΑΥΡΑ ΤΗΣ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ...ΒΛΕΜΜΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΤΗ ΨΥΧΗ....
ΕΦΕΥΓΕ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ....ΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΑΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΛΛΟΥ ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΣ ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ,ΔΙΑΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΣΑΝ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ....ΤΗΝ ΕΧΑΝΑ....ΣΠΑΡΤΑΡΑΓΕ Η ΚΑΡΔΙΑ...ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΕΚΤΟΣ ΝΕΡΟΥ...
ΟΙ ΦΘΟΓΓΟΙ ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΑΣΘΜΑΙΝΟΝΤΑΣ..ΜΕ ΚΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ...
- ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΟΠΕΛΙΑ...ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ..ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ...ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ....

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΓΥΡΙΣΕ ΑΠΟΤΟΜΑ...ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟ ΕΥΘΥΒΟΛΟ ΜΕ ΚΑΡΦΩΣΕ ΣΑΝ ΒΕΛΟΣ.....ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΑΙΘΕΡΙΑ ΑΝΤΗΧΗΣΕ ...ΠΟΥ ΟΜΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΤΕ...ΜΕΛΩΔΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ .....ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΕΥΗΧΕΣ.....ΕΙΠΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΛΕΞΗ...ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΕΙΠΩΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ....

-ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!!