ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΦΤΥΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ..ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..........

ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ....ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΡΑΙΑ Κ ΑΣΠΡΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΡΟΜΗΝΥΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.ΟΜΩΣ ΒΓΗΚΑ ΕΞΩ ΜΕ ΕΝΑ T-SHIRT ΑΝ Κ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΑΙΝΑ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ Κ ΕΚΕΙ ΕΧΕΙ ΠΑΓΙΔΕΣ...ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΖΗΤΟΥΣΑ...ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΙΧΑ ΗΔΗ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝΤΡΑ...ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΕΙΧΑΝ ΠΛΗΘΥΝΕΙ, ΚΑΙ ΓΚΡΙΖΑΡΑΝ ΕΝΤΟΝΑ..ΕΓΩ ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΣΚΑΩ, ΕΒΓΑΛΑ ΤΟ T-SHIRT ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑ...ΔΕΝ ΑΡΓΗΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΒΡΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ, ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑΝ ΟΙ ΗΧΟΙ...ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ, ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ Κ ΕΨΑΧΝΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΦΥΛΛΩΣΙΕΣ, ΣΕ ΚΟΡΜΟΥΣ ΔΕΝΤΡΩΝ...Ο ΑΕΡΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ, ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΚΕΠΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΡΟΩΡΟ, ΟΙ ΒΡΟΝΤΕΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΨΑΞΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ...ΜΠΗΚΑ ΠΙΟ ΜΕΣΑ...ΤΑ ΠΑΠΠΟΥΤΣΙΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ, ΤΑ ΕΒΓΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ, ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΣΚΑΡΦΩΛΩΝΩ ,ΝΑ ΚΟΙΤΩ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΛΑΔΙΑ, Η ΑΝΑΣΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΗ, ΩΣΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ Κ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ...ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΦΑΝΗΚΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ...Κ ΠΛΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΤΑ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ ΣΩΠΑΣΑΝ , ΜΟΝΟ ΒΡΟΝΤΕΣ Κ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΖΩΩΝ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ...
ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΑΛΕΣ...ΚΥΛΟΥΝ ΣΤΑ ΦΥΛΛΑ ΑΡΓΑ...ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΟΥΝ ...ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΡΕΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ, ΧΑΙΔΕΥΟΥΝ ΑΠΑΛΑ ΤΗ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΗΛΗ...ΠΑΓΩΣΑ...ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...ΧΑΘΗΚΑ..ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΕΔΩ...ΝΑ ΒΓΩ ΝΑ ΒΓΩ ΝΑ ΣΩΘΩ...
ΟΙ ΣΤΑΛΕΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ, ΜΕ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ, ΣΗΚΩΝΑΝ ΣΚΟΝΗ ΠΕΦΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ...ΓΛΥΣΤΡΗΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ...ΠΟΝΟΣ...ΠΟΥ ΠΑΩ..Η ΜΠΟΡΑ ΞΕΣΠΑΣΕ...ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΩ...ΤΑ ΖΩΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ, ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ..Ο ΑΕΡΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ...ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ ΦΩΝΑΖΕΙ...
ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΘΟΛΟΥΡΑ...ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΣΥΝΗΔΕΙΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ...ΕΞΩ ΕΞΩ...ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΔΩ...ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΘΥΕΛΛΑ, Η ΒΡΟΧΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ, ΜΙΚΡΟΙ ΧΕΙΜΜΑΡΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ...ΣΚΟΤΑΔΙ...ΝΥΧΤΑ...ΤΡΟΜΟΣ...ΤΡΕΧΩ..ΤΡΕΧΩ...ΓΙΑ ΠΟΥ...?
ΙΔΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ...ΤΡΕΧΩ...ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ...ΝΕΡΟ ΠΑΝΤΟΥ...ΔΕ ΤΟ ΒΛΕΠΩ...ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΝΑΡΧΕΤΑΙ..ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ...ΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΑΤΩΣΕΙ...ΚΛΑΔΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΧΤΥΠΑΝ ΟΤΙ ΒΡΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΟΥΣ...ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΜΕ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΤΩ ...ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ...ΑΙΜΑ Κ ΝΕΡΟ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΑΛΛΟΠΡΑΣΑΛΗ ΜΙΞΗ...ΠΟΝΟΣ..ΔΑΚΡΥΑ ...ΜΕ ΟΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΝΕΙ ΞΑΝΑ ΤΡΕΧΩ...ΣΑΝ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΛΙΓΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ..ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΡΕΧΩ , ΠΡΟΣΠΕΡΝΩ ΕΜΠΟΔΙΑ , ΠΗΔΑΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΓΟΥΡΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ...ΚΟΝΤΕΥΩ...ΤΟ ΝΙΩΘΩ...ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ..ΤΟ ΦΩΣ....ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΑΙ , ΠΕΦΤΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΟΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕΝΕΙ ΔΙΝΩ ΕΝΑ ΣΑΛΤΟ Κ ΠΗΔΩ...ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ, ΔΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ , ΠΕΦΤΩ...ΤΟ ΠΟΔΙ ΛΥΓΙΖΕΙ...ΠΟΝΟΣ...ΤΟ ΣΩΜΑ ΦΕΡΝΕΙ ΒΟΛΤΕΣ ..ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ ΜΑΛΑΚΟ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ...ΕΙΝΑΙ ΥΓΡΟ ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΜΜΑΡΟΣ...ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ..ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΑΡΑ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΣΤΑΔΑ ΔΕΝΤΡΩΝ...ΠΑΩ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ..ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.....
ΚΑΤΙ ΜΕ ΚΡΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΛΑΚΟ ΕΔΑΦΟΣ...ΠΟΝΟΣ ...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΙΑΚΡΙΝΩ...ΒΟΥΛΙΑΖΩ...ΜΙΚΡΟ ΕΛΟΣ..ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΣ...ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ...ΩΣΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ....ΨΕΥΤΙΚΟ ΤΟ ΦΩΣ?
ΚΑΙ ΤΩΡΑ..? ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ? ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ? ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΕΞΩ?

ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΩΜΑ..ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΑΓΩΝΕΙ..ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΟΤΙ ΖΗΤΟΥΣΑ...ΤΟ ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΗΤΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΜΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΩ...ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ...ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ...ΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΩΤΗΡΑΣ...ΑΞΙΖΩ?
ΠΟΝΟΣ..ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΧΑΝΕΤΑΙ...ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΚΕΙ ΑΤΙΘΑΣΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙ, ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ...ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΝΕΣ...
ΟΙ ΣΤΑΛΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΑΚΡΥΑ , ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ Η ΛΑΣΠΗ ΑΙΜΑ....
ΜΟΝΟΣ....ΠΟΝΟΣ.....
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΟΥΝ ΠΟΥ ΔΕ ΜΕ ΞΑΝΑΔΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ....ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ....ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ..ΑΝΑΖΗΩ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ..ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ...ΚΑΘΩΣ ΤΟΝ ΨΑΧΝΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΩΜΑΤΑ...ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΡΕΜΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΨΗΛΟ ΚΛΑΔΙ, ΓΥΑΛΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.....ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑ...ΕΙΡΩΝΕΙΑ...ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ..ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΜΩΔΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΦΟ...ΠΟΥΤΑΝΑ ΖΩΗ....ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΕΤΣΙ..ΑΔΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ...Η ΛΑΣΠΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣΧΩΡΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ...

ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ ..ΚΟΙΤΩ ΜΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕ ΦΤΥΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΑΛΕΣ ΤΟΥ...ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΟ ΓΥΑΛΙΣΤΕΡΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΟΣΤΙΣΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ....ΞΕΦΤΙΛΑ...ΕΦΤΑΣΑ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ....Η ΑΝΑΣΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΟΒΕΤΑΙ...ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ...ΚΑΙ ΝΑΙ..ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ...Ο ΑΓΕΡΑΣ ΩΡΥΕΤΑΙ , ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΡΙΧΝΕΙ ΑΠΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΜΟΥ...ΝΑΙ..ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΤΟΥΝ Κ ΑΥΤΑ..ΟΜΩΣ ΠΡΟΛΑΒΑ...ΠΡΟΛΑΒΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ, ΤΟ ΟΣΜΙΖΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΕΚΡΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΩ ΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ..ΘΟΛΟΥΡΑ...ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΦΙΛΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΡΙΝ ΠΑΡΑΔΩΘΕΙ Κ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ...

.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΦΤΥΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ..ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..........