Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ

ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΘΟΛΟ, ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΕΛΠΙΔΑΣ.....ΕΣΥ ΞΑΝΑ ΔΗΛΩΣΕΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ....ΣΑΝ ΝΑ ΣΠΑΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΣΤΡΩΜΑ ΣΥΝΝΕΦΩΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΧΑΝΕΤΑΙ....
ΟΜΩΣ ΤΟ ΝΙΩΣΑ...ΕΡΧΕΣΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙΣ ΟΛΑ....ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΙΣΩΣ ΧΑΘΗΚΕ ΧΡΟΝΟΣ ....ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΜΙΛΗΣΕΙ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΑΝΑΠΝΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΕ ΟΜΟΡΦΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ, ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ....
ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ....ΜΑ ΤΩΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ....ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΙΑ ΘΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΤΕΡΜΟΝΟΥΣ...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΑΡΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ...ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΡΕΞΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ..Η ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΙΑΣΥΝΗ?
ΜΟΛΙΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ.....ΑΚΟΥΣΑ ΠΑΛΙ ΤΗ ΜΟΝΗ ΦΩΝΗ ΠΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ... ΣΑΝ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ , ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΗΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΜΕ ΠΑΡΕΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ....ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ....ΜΕ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΣΟΥ ΜΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ....ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΦΟΒΗΘΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ....ΘΑ ΔΗΛΩΣΩ ΠΑΡΟΝ ....ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΥΜΑ ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΒΡΑΧΟ...ΟΧΙ ΜΕ ΒΙΑ ΜΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΓΑΠΑ....
ΚΡΑΤΩ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΕΛΩ....ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝΚΛΑΨΩ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΗΣΑ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΧΑΜΕΝΗ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΕ ΖΕΣΤΑΝΑΝ...
ΟΜΩΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ....ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΨΑΞΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ....
ΣΑΝ ΤΟ ΤΥΦΩΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.....ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΡΘΩ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ...ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΩ ΣΕ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ, ΣΕ ΣΤΕΝΟΣΟΚΑΚΑ ΕΡΩΤΑ, ΣΕ ΠΕΔΙΑΔΕΣ ΦΙΛΙΩΝ, ΣΕ ΒΟΥΝΑ ΑΠΟ ΧΑΔΙΑ , ΣΕ ΟΑΣΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ...ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΠΟΛΥ....ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΟΥ.....