ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ...ΝΑΙ ΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΩ....ΕΙΣΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ...ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΣΑΙ ΑΠΛΑ ΕΠΙΒΙΩΝΩ, ΑΝΑΜΕΝΩ ΝΑ ΞΑΝΑΦΩΤΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΟΥ...
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΞΑΦΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑ...ΔΩΡΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ...ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΑΣΕΙΣ ΔΡΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΠΟΥ ΖΩ...ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΗ ΑΓΝΩΣΤΑ, ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ..ΜΕ ΟΔΗΓΕΙΣ ΕΣΥ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΔΕΝΤΡΑ...ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΑ...ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΣΜΒΟΥΛΕΨΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΖΗΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΗ....ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΘΕΛΩ ΗΛΙΟ, ΟΧΙ ΚΟΜΗΤΗ ....ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΝΑΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΟ ΑΠΑΛΟ ΣΟΥ ΔΕΡΜΑ....ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ....
ΕΙΣΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ...ΝΑ ΜΕ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙΣ, ΝΑ ΜΕ ΖΕΙΣ , ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ....
2 σχόλια:
Να το ζήσεις όσο πιο δυνατά μπορείς και να κρατήσει για πάντα
Μμμμ..! Τι καλό που ήταν αυτό!
Να υποθέσω πως γυρίσατε αλλά η διάθεση είναι ακόμα "ρομαντισμός και παραλία";
Θα τα πούμε;
Δημοσίευση σχολίου