ΠΑΘΗ,ΛΑΘΗ.ΟΛΑ ΕΓΩ...ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ..?? ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ-ΠΑΘΟΣ....ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥΣ.
ΝΑ ΕΧΕΙΣ 'ΜΑΤΩΣΕΙ' ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ''ΑΝΟΙΓΕΙΣ ' ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ....ΠΟΥ ΜΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ , ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΛΥΣΕΩΝ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΒΑΣΙΜΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ....
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ  ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ''ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ'' ΔΕ ΣΕ ΞΥΠΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ....
ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ...ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ''ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ'' ΒΟΛΕΣ ...ΠΟΥ ΞΑΝΑ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΚΑΓΙΑ ΒΡΗΚΑΝ ΣΤΟΧΟ....ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ...ΟΤΙ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ, ΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΕΑ ''ΛΑΚΟΥΒΑ'' ΚΙ ΕΣΥ ΑΝΕΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΛΟΣ ΠΑΣ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕΣΑ...
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΑΤΟΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΛΑΘΗ, ΑΝ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΤΑ ΖΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ....
ΖΥΓΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ...ΤΑ ΑΚΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ...ΟΜΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΙΣ ΤΑ ΑΚΡΑ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ...
ΑΛΛΟ ΝΑ ΖΕΙΣ  ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ 'ΜΕΣΗ' ΚΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΜΕΤΡΟ...
Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΟΜΙΧΛΩΔΕΙΣ...ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΓΕΛΑ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΘΑΡΑ...ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ...ΠΕΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΠΟΥ ΣΕ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΒΑΘΗ  ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ....ΚΡΑΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΣΟΥ ,ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΑ  ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΟΥ ΕΑΥΤΟ ΣΑ ΣΑΡΑΚΙ....
Η ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ,ΠΟΝΑΕΙ,ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΙ,...ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΣΟΥΝ.....ΘΑ ΣΑΙ Ο ''ΗΡΩΑΣ'' ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΟΥ...
ΥΓ..ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!!!

ΚΡΥΨΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΔΩ....

Κλείδωσα, η πόρτα κλειστή πια.. Πέρασα στην απέναντι πλευρά...Εκεί, στην κατηφόρα τρέχω να προλάβω  ένα σύννεφο ...Γιατί? ...Εκεινό χαμογελαει και μου φωναζει ''αντέχεισ μόνος''...
Άξαφνα εμφανίζεται ένας χαρταετός,τον αρπάζω ....πετώ μαζί του, έτομος για τη μονομαχία ...ναι, είναι δυνατό να πιάσω το σύννεφο.....Δίνω ένα σάλτο μα αποτυχία....Αν ήταν λίγο πιο κοντά θα τα χα καταφέρει..Καθώς χτυπώ στην άσφαλτο ο πόνος μεγάλος ...Σύννεφο και χαρταετός ενώνονται στον ορίζοντα ,θα ναι το Κισμέτ μάλλον..
Κι εγώ να νιώθω πιο περαστική κι απο αυτά....μα έτοιμη να σκίσω μια για πάντα το τελεσίγραφο σου...Σηκώνομαι και περπατώ, στο πρώτο μπαρ που βρίσκω μπαίνω , μα ο μπαρμαν μου φωνάζει ''εξω βγες, κλείνουμε..''....''Σε παρακαλώ ,ένα ποτό και φεύγω...'' του απαντώ....''Μια ζωή αυτο μου λένε '' και κάνοντας μια κίνηση με το χέρι με καλεί να κάτσω...
Παίρνω το ουίσκυ που μου σερβίρει....και θαρρώ πωσ πίνω απ το ποτήρι σου ...Μου δίνει δύναμη για δυο...πιο καλά έτσι , θα τα σκεφτώ άλλη μια φορά και τέλος ...Αν μετρηθούμε μια ύστατη φορά ίσως κερδίσω...Το ίσως αυτό  δε μπορώ να το κουβαλώ μια ζωή...
Κοιτώ μεσα στο αλκοόλ και βλέπω εσένα..ναι..τι κι αν εσυ ποτε δεν ήσουνα εδώ..εγώ έχω αναγκη να σε δω..θέλω να σε δω....τακούς???
Τα λόγια σου κοφτά μου ξανάρχονται στο νου...'' δεν είναι για σένα η ζωή που κάνω εγω, έχω για σένα μόνο πόνο,πιο καλά να βάλουμε τη τελεία εδώ...''
Σε κοίταζα χωρίς ούτε ενα δάκρυ..''μάτια μου ξεχνάς πόσα περάσαμε....εγώ για σένα δίνω κάθε μέρα τα πάντα...τίποτα δε σου ζητώ παρά να θυμηθείσ τι έλεγες την πρώτη μας νύχτα..<η αγάπη δε χάνει ποτέ, μαζί σου η πουθενά >....και τώρα
Η σιωπή και το ψέμα γίνονται ένα...είσαι μακριά ήδη.....και γω μόνη σε ένα μπαρ να σε περιμένω..
Ο πάγος λιώνει αργά αργά μέσα στο ποτό...Άσε με να σ ΄αγαπήσω πάλι..απο την αρχή..μια ευκαιρία..Ολα για όλα!!!!
Μέσα απο το θρυμμάτισμα του πάγου ακούγεται ψίθυρος σου..'' δε σαγαπώ δε μ αγαπάς..ποια συγνώμη σου αξίζει?΄΄
Σφίγγω το ποτήρι...'' μη μου ζητάς συγνώμη...εγώ φταίω..πάνε μέρες που δε σου πα σαγαπώ!! ...Το ποτήρι σπάει μέσα στο χέρι μου....οτι πληγώνει τη ψυχή  μου θα ναι αυτό που ποτέ μας δε φτάνουμε....
Τα γυαλιά μέσα στη σάρκα μου βαθιά..άνοιξαν τισ διόδους και βγαίνουν απο μέσα αίμα και αγάπη....τώρα είναι η ευκαιρία σου...αν δε βγεις και συ τώρα , τοτε μείνε μέσα μου...για παντα...αλλιώς  .. ΚΡΥΨΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΔΩ...

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ--ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΡΑΛΛΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑ ΤΟΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΔΙΩΝ ΤΗΣ